kussenhoesje

Er was eens een bloes met lange mouwen. De stof bleef mooi, maar omdat onderaan een gaatje zat droeg ik hem toch niet zo graag meer.
Een middagje stoeien met de naaimachine later was het een kussenhoesje.
De knoopjes heb ik op verzoek van Vriend uit de sluiting gehaald. Hij vond ze niet prettig om tegenaan te zitten. Het riempje ligt er ook vaak af, omdat de gesp een beetje prikt.
Het is weer eens wat anders dan een gewoon kussen.

Wist u dat... het met de naaimachine heel eenvoudig is om zelf zo'n kussenhoesje te maken? ...en dat dit kussenhoesje te koop staat op metdehand.nl? (op=op)

uitwaaien

December was voor ons een hectische en spannende maand. Dat kwam door ziekte in de familie. Sinterklaas hebben voorbij laten varen en voor die vijf vrije dagen met Kerst hebben we ons qua eten, bezoek etc. helemaal niet druk gemaakt. Eerste Kerstdag een gourmet bij elkaar gezocht van vlees, vega en groenten uit de voorraad in vriezer en koelkast en de tweede dag zijn we bij familie van mijn moeders kant aangeschoven. Verder hebben we gesmuld van stamppot boerenkool met worst. Boerenkool uit eigen tuin! Heerlijk!
Toen twee dagen werken en om even bij te komen op het laatste moment een hotel op Texel geboekt.
Het waaide hard, maar was voornamelijk droog. Dus we zijn heel veel buiten geweest. Strand, bos, Slufter, strand, duinpad, strand, dorpje, strand, sterrenwacht, strand, bos.
We zagen een valk, zeehonden, Jupiter en vier manen, Venus, de maan, heule grote denneappels, een aangespoelde bruinvis, meeuwen, strandlopertjes strandracertjes (met de wind mee zo snel dat ik ze niet scherp op de foto kreeg), schelpen, zand en natuurlijk de vuurtoren.
Ik deed een heleboel nieuwe knutselideeën op. Misschien dat enkelen ervan nog eens aan bod komen hier.

En om op te warmen natuurlijk iets warms en lekkers. Ha!

Wist je dat... mijn grootmoeder als meisje bij de vuurtoren woonde? En er toen nog geen electrische lamp in die vuurtoren zat?

stilte

Hoe leuk ik bloggen ook vind, het is toch vaak de sluitpost van mijn energie. En na een hele dag werken (lezen, nadenken, opzoeken, typen, nakijken, corrigeren en overleggen) en het woon-werkverkeer merk ik dat ik 's avonds geen puf heb om nog een gezellig stukje te schrijven. Vriendlief en zijn kat, het huishouden, sporten, tv kijken en lezen en af en toe een knutseltje of baksel en dan is het tijd om te lezen in bed slapen.
Blogs van andere bloggers en pinterest geven me ook veel plezier en op mijn vrije dag wordt er wat geknutseld, genaaid en geklust.
Maar ja, dat bloggen...

Toch vind ik het erg leuk om met jullie te delen wat ik heb gemaakt of gezien.
Dus een nieuwe dag met nieuwe kansen!

De titel van dit bericht slaat niet alleen op de blogstilte die hier is geweest. Maar ook op een fragment uit De wereld draait door van afgelopen woensdag. Leo Bormans over geluk en ze proberen met de hele studio 2 minuten stilte te ervaren. Volgens mij lukte dat niet helemaal. Maar of ik dat goed gezien heb? Ik was ondertussen natuurlijk wat anders aan het doen en heb dat niet weggelegd. Wil je zelf kijken? Het fragment staat hier.

Een aantal grotere projecten zijn in de blogstilte afgerond of bijna afgerond. Daarover later meer.
Nu nog een boekenlegger die ik in 2010 al voor Vriend (en Garfieldliefhebber) maakte.
Tot de volgende keer!

Wist je dat... deze boekenlegger al bijna aan vervanging toe is? en dat de uitspraak van Garfield is?

lieveheersbeestje (1)

Vriendin H en ik kennen elkaar nog van de kleuterschool. Zij en haar man hebben onlangs hun derde kindje gekregen en ze heeft weer zelf het geboortekaartje getekend.
Zo leuk! Broer en zus zijn duidelijk te herkennen aan de gekleurde vleugels.
Kijk, dit is het kaartje.

Dus heb ik een felicitatiekaartje in hetzelfde thema gemaakt: ook met lieveheersbeestjes. En omdat ik vind dat ik niet zo goed kan tekenen, heb ik gedaan wat ik beter kan: knippen en plakken.

En voor mijn kaartenvoorraad nog een kaartje met hetzelfde thema.

Wist je dat: mijn schoenen ín de schoenen van mijn broertje passen? En mijn maat 38 toch niet zo klein is...

wie bewaart...

die heeft wat!

Zo kreeg ik laatst een tasje met fournituren van mijn oma. Ze is dit voorjaar 95 (!) geworden en zet nog altijd zelf knopen aan blouses of rokken. Ook al kost het haar soms nogal wat moeite om de draad door de naald te krijgen. Ik hoop dat als ik ooit zo oud word, ik ook nog een draad door een naald kan rijgen.

In het tasje zaten o.a. deze knopen. Ik ben benieuwd waar die knopen met zeevaartsymbolen (marine?) vandaan komen. Ik zal het oma vragen, de volgende keer dat ik haar zie.

Ik heb nog geen idee wat ik met de knopen zal doen. Maar als oma ze zo lang bewaard heeft, kan ik nog een leuk projectje bedenken voor een of meer van deze knopen.

Om over na te denken: Instead of wondering when your next vacation is, maybe you should set up a life you don't need to escape from. (toegeschreven aan Seth Godin)

Is vakantie wel een vlucht? Of iets anders? Een avontuur, ontdekkingsreis, ...?